Selahattin Demirtaş: Solun yelkenini dolduracağız

Megafon TV’ye ve soru gönderen bütün gazeteci arkadaşlara selam ve teşekkürlerimi göndererek başlamak istiyorum. Yargının bugünkü tavrını bir türel faaliyet olarak tanımlamak mümkün değil. Bir kısım yargı mensubu, elindeki gücü açıkça siyasi emelle ve çıkarları için kullanıyor. Münasebetiyle bize verilen cezalar rastgele bir hata ögesine dayanmıyor. İktidarın ayakta kalabilmesi için muhalefeti ve toplumu bastırma, tasfiye etme hedefine hizmet ediyor. Kimi mahkemeler adeta AKP-MHP vilayet teşkilatı üzere çalışıyor. Bu nedenle biz tutuklu yahut hatalı değil, siyasi rehineyiz diyoruz. Bu savımız AİHM kararları ile de tescillenmiş durumdadır. Münasebetiyle sorunuzda kelamını ettiğiniz cezayı bu formda ele almak gerekir.

Rusya’nın Ukrayna’yı işgaline gelince, her şeyden evvel ilkesel olarak savaşa karşı çıkmak, yüksek sesle barışı haykırmak gerekir. Ukrayna dahil olmak üzere tüm halkların iradesine saygıyı temel alarak işgallere karşı çıkmak da ilkesel bir tavırdır. Fakat bir siyaset aracı olarak savaş, binlerce yıldır insanlığın acı, yıkıcı, kıyıcı bir gerçeği olarak varlığını da sürdürüyor. Emperyalist ve kapitalist global sistemde savaş, tıpkı vakitte pazarın ve krizlerin idaresinde acımasız bir strateji olarak uygulanıyor.

Günümüz “Batı” dünyası, “Doğu” olarak kodladığı Çin ve Rusya merkezli kapitalizmi bir tehdit olarak algılıyor ve soğuk savaştan bu yana çeşitli usullerle sınırlamaya çalışıyor. Başlangıçta “tehdit” komünizmdi, artık “otoriterizm” olarak tabir ediliyor. Biden idaresinin ABD’de iş başına geldiği günden beri dünyanın “demokratlar” ve “otoriterler” formunda iki kutba ayrılacağı açıkça söyleniyor. Bu çerçevede, yakın vakitte ABD’de memleketler arası bir demokrasi konferansı düzenlendi ve oraya davet edilmeyen ülkelerin, “otoriter devletler” kategorisine alındığı iletisi verildi. Çin, Rusya ve Türkiye de davet edilmeyen ülkeler ortasındaydılar. ABD ve AB, NATO’yu da yine şekillendirip salt askeri bir örgüt olmaktan çıkararak bilhassa ekonomik alanda Doğu kapitalizmini sonlandırmaya çalışırken bu “demokrat” olarak kodladığı ülkelerle birlikte hareket etmeyi hedefliyor. Rusya ve Çin ise esasen uzun vakittir gayede olduklarının farkındaydı ve kendilerine yeni soluk boruları açmaya çalışıyorlardı. Çin ve Rusya’nın ekonomik faaliyetleri Asya, Afrika, Orta Doğu başta olmak üzere global ölçekte bir epey yaygınlaşmış durumda. Güç kaynaklarının yahut iş gücünün hatırı sayılır bir kısmını elinde tutan bu iki büyük askeri gücün, iktisatta de Batı kapitalizmini zorlayacak ölçekte bir kapitalist güce erişmeleri Batı’yı bir biçimde birlikte hareket ederek Doğu’yu sınırlamaya itmeye başlamıştı.

İşte Rusya’nın Ukrayna işgali bu global satrancın bölgesel seviyede ve tam da Avrupa’nın göbeğinde oynanan birinci büyük atağıdır, önemli değişimlerin yaşanacağı güç şovlarının birinci atılımıdır. Yaşanan acılar ise tüm faturasıyla birlikte ezilenleredir. Biz bu savaş oyunlarına ezilen halklar ve sömürülen bölümler cephesinden bakmak zorundayız. Kapitalizme ve emperyalizme alternatif öteki bir dünya mümkündür diyerek emeği, doğayı, kimlikleri, inançları, bayan eşitliğini, temel özgürlükleri ve radikal demokrasiyi savunan sol bir perspektifi büyütmeyi hedeflemeliyiz. AKP-MHP iktidarı bu savaştan nemalanıp içeride ve dışarıda yaşadığı sıkışıklığı aşmaya çalışan pragmatist ve prensipsiz bir siyaset izliyor, izleyecek lakin en sıkıntı durumda kalan da kendileri olacak. Biz barışı savunarak, demokratik iktidar alternatifini büyüterek, işçilerin direnişini savunarak, Kürt halkının dinamik özgürlük uğraşı ile olabildiğince birleştirerek bu şiddetli süreci atlatmaya, kazanmaya odaklanacağız.

Şunu da not olarak düşelim; Çin Komünist Partisi, sosyalizme geçiş için şuurlu bir kapitalist kademeyi hayata geçirdiği argümanında. Rusya ise Putin’in oligarşik kapitalizmini sosyalizm maksadı olmadan en çarpık haliyle yaşamakta. Hasebiyle iki ülkede de şu anda kapitalizm yürürlüktedir.

Seda Taşkın (Gazeteci): Avrupa Kurulu toplantısında Rusya’nın üyeliğinin askıya alınması oylanırken, Rusya ve Ermenistan karara karşı oy kullandı. Türkiye ise çekimser kaldı, Azerbaycan oylamaya katılmadı. Türkiye’nin, Rusya işgaline yönelik “Rusya’nın işgalini reddediyoruz” açıklaması yapmasına karşın çekimser kalmasını nasıl okumak lazım?

Türkiye hükümeti üzere prensipsiz istikrar siyaseti yürütmeye çalışan hükümetler iki ortada bir derede kaldılar. Türkiye ile Rusya ortasındaki alakalar Erdoğan’ı Putin’e açık hal alamayacak kadar sıkıştırmış durumda. Elbette Türkiye savaşta taraf olmamalı fakat ne şiş yansın ne de kebap diyerek olup bitenlere seyirci de kalamaz. Barışı, müzakereyi savunurken savaş mağdurlarına şartsız insani takviyesi de sunmalı, mesela daha ne kadar İHA ve SİHA satarım diye ellerini ovuşturmamalı. Natürel ki AKP-MHP iktidarından unsurlu bir tavır beklemek hayalcilik olur. Afrin başta olmak üzere Rojava’da işgale, vali atamaya yönelmiş bir zihniyetten unsurlu olmaları beklenemez.

Berivan Kutlu (Gazeteci): Ukrayna ve Rusya ortasında gelişen gerginlik savaşa dönüştü. Birçok muhalif, savaşı istemedikleri istikametinde açıklama yapıyor. Örnek verecek olursak Aydın Belediye Lideri Hasret Çerçioğlu, kendi ismini bombanın üzerine yazdırmıştı. Kısaca Afrin ve Kuzey-Doğu Suriye’ye yapılan hareketlere dayanak oldukları açıklamalar yapmıştı. Bunu bir insan hakları savunucusu ve siyasetçi olarak nasıl görüyorsunuz?

İlkesizlik olarak. Bugünün barışseverlerinin pek birçok, Afrin işgalinde ne yazık ki açıkça savaş ve işgal taraftarlığı yaptılar. Savaşa ve işgale hayır diyenlerse terörist ilan edilip ya toplumsal ve siyasal linçe uğradılar ya da tutuklandılar. “Başkalarının savaşının” barışseveri olmak kolaydır. İş, savaş kapınıza dayandığında tıpkı Moskova’da on binlerce kişinin yaptığı üzere “kendi savaşına” da karşı çıkabilmektir. Umarım unsurlu barış tavrında Türkiye’de birçok çok etraf olup bitenden ders çıkarmıştır.

Sercan İke (TELE1): 12 Şubat’ta 6 muhalefet parti başkanı bir ortaya gelerek birinci defa birlikte fotoğraf vermelerinin akabinde, kamuoyuyla ortak bir metin paylaşıldı. Bu metinde “Yarının Türkiye’sini inşa etmek için değerli bir adım attık” sözleri yer alıyordu. Bu bağlamda Türkiye’nin üçüncü büyük partisi olan HDP’nin olmadığı bir masada “Yarının Türkiye’sini İnşa Etmek” cümlesini nasıl değerlendiriyorsunuz?

İddialı bir cümle olarak. Bu tezin sahiplerinden de savlarının altını ikna edici biçimde doldurmaları beklenir. HDP’yi, diğer kısımları dışlayarak bu savın gerçekleşmeyeceğini onlar da biliyorlardır eminim. Bir halde HDP ile açık, şeffaf ve demokrasi gayeli müzakere yürütmeleri gerekiyor. Bunu yapacaklarını düşünüyorum. Önümüzde hala vakit var.

Gökçe Akgöl (Gazetecilik öğrencisi): Cumhurbaşkanı Erdoğan 12 Ocak tarihindeki AKP küme toplantısında “Edirne’deki en büyük hesabı İmralı’dakine verecek” biçiminde bir konuşma yaptı. Sizce Erdoğan ne yapmak istiyor?

Bence kendisi de ne yapmak istediğini bilmiyor. Bu mevzudaki net yanıtlarımı vermiştim. Bu kademede söylenecek ayrıca bir şey bulunmuyor. İmralı’da tecrit kalkmadan da neyin ne olduğunu bilemeyiz. Emin olduğum tek şey, Öcalan’ın demokrasi ve barış tersi rastgele bir şeyde yer almayacağı. Gerisi boş tartışmalardır.

Emrah Bakır: (Freelance gazeteci): Dünyada ve Türkiye’de her geçen gün artan milliyetçilik ve uluslaşma siyasetine karşı, muhtemel bir seçimde HDP’nin tavrı sizce nasıl olmalıdır? Şu anki iktidarı geriltebilmek için ortak bir aday mı çıkarmalı, yoksa özgücüne dayalı bir siyaset mı izlemeli?

HDP tam da bu gayeyle sol güçlerle dayanışmayı ve ortak çabayı büyütmeye, Kürt partiler ile bir ortada durmaya ve bu vesileyle demokrasi ittifakını büyütmeye çaba ediyor. Ortak aday konusu ise şimdi başlıklardan biri değil, vakti geldiğinde süratle netleştirilir. HDP’nin seçime kendi adayıyla girmesi alternatifi de masada duruyor. Günün şartlarına nazaran HDP kendi değerlendirmesini yaparak prensiplerine uygun kararı alacaktır.

Mahsum Molak (Freelance gazeteci): Geçtiğimiz günlerde Gazeteci İrfan Aktan, Sol Parti PM üyesi Alper Taş ile bir söyleşi gerçekleştirdi. Aktan’ın, ÖDP’nin bölünmesinin müsebbibi biraz da Kürt hareketi miydi? Sorusu üzerine Alper Taş, “Açık konuşmam gerekirse evet, ÖDP’deki bölünmenin ana kaynağı Kürt hareketinin hem içeriden hem de dışarıdan müdahaleleriydi” diye tabir etti. HDP’nin ittifak toplantılarına bakınca, Kürt hareketi, sol-sosyalist partileri bölüyor mu birleştiriyor mu?

Söz konusu devirde ben faal siyasette değildim, İnsan Hakları Derneği’nde misyon yapıyordum. Münasebetiyle tam olarak ne oldu, nasıl oldu bilemiyorum. Mevzunun birincil muhatapları gerektiğinde cevap verirler.

ÖDP ve bugünkü Sol Parti ile temsil ettikleri uğraş geleneğine bizler her daim büyük bir hürmet ve sempatiyle yaklaştık. Her birini değerli yol ve uğraş arkadaşımız olarak görüyoruz. Beraberce, kol kola, omuz omuza birçok alanda çaba yürüttük, yürütüyoruz. Alper arkadaşımız da tekraren omuz yoldaşlığı yaptığımız bedelli bir devrimcidir. Niyetlerinden de asla kuşku duymayacağım bu arkadaşların son zamanlardaki açıklamalarını ve üsluplarını anlamakta zorlanıyorum yalnızca. Kendileri bazen bir selamı unutsalar da ben karşılık vermek yerine samimiyetle ve dostça bir selam gönderiyorum.

Bilge Çevik (Freelance gazeteci): Aslında dağınık halde yaşadığımız bu 3. Dünya Savaşıyla birlikte yükselen faşizm dalgasıyla dünya halkları da artık daha demokrat adayları konuşmaya başladı. Salgınla birlikte bilhassa bizim üzere ülkeler ekonomik krizin yarattığı durumdan sonra daha halkçı bir idare anlayışını istemeye başladılar. Bilhassa Şili ve Peru’da sosyalist adayların seçim zaferi kazanması ve Amerika ve Almanya seçimleriyle sosyalist adayların ön plana çıkması sizce ne manaya geliyor ve yaşanan bu süreci nasıl görüyorsunuz?

Başka bir dünya mümkündür diyerek anti kapitalist, anti emperyalist bir politikayı hem ulusal hem de enternasyonel seviyede büyütebilmenin çok fazla imkanı çıktı ortaya. Sömürünün akıl almaz boyutlara ulaşmasıyla fecî bir yoksulluk ve işsizlik girdabı dünyayı sarmışken üstüne bir de herkesin birebir gemide olmadığı Covid-19 pandemisi geldi. Eşitsizlik ve adaletsizliğin en çıplak haliyle yaşandığı bu momentte solun dünya genelinde yükselişi bir tesadüf değil bilimin gereğidir. Gerisi sol öncü güçlerin maharetlerine kalıyor. Türkiye’de de durum farklı değil. Solun sıçrama yapması için imkanlar da şartlar da uygun. Zati sol güçler bunu harıl harıl tartışıp planlamalarla ve pratik hareketlerle sürece karşılık olmaya uğraş ediyor. Umarım bu kere rüzgarı yakalayacağız ve solun yelkenini dolduracağız.

Mert Can Bükülmez (Freelance gazeteci): Kürt vilayetlerinde 2015’de başlayan kent savaşının ardından Başkanlık Sistemine geçiş yapıldı. Bu geçiş sürecinden bu yana faşizmin kurumsallaşması tartışmaları çok ağır halde sürdü ve sürüyor. Sizce Kürt probleminin tahlili 2016 öncesinden daha da mı zorlaştı, yoksa bu güç şartlar AKP’nin gitmesiyle süratlice değişecek midir?

Kürt sıkıntısında barışçıl tahlil ihtimali hiçbir vakit imkansız değil. En sıkıntı şartlarda bile arayışlar daima devam etmiş, tahlil denemeleri yapılmıştır. Önümüzdeki yıllarda da gündeme tekrar geleceğini düşünmek yanlış olmaz. Toplumsal psikoloji ve siyasi atmosfer değiştiğinde barışçıl ve demokratik
çözümleri tartışmak da pratikleştirmek de güç değil. Elbette bunun şartları oluşacaktır.

M. Delal Demir (Gazetecilik öğrencisi): Bilgilere nazaran muhtemel 2023 seçiminde birinci defa oy verecek 6 milyona yakın genç seçmen bulunmakta ve bu nesil günümüzdeki tabiriyle Z nesli olarak geçiyor, bu jenerasyona nasıl bir siyaset ve strateji ile yaklaşılmalı sizce?

Z nesli dediğimiz neslin tamamı zeki, politik, şuurlu bir bütünü tabir etmiyor. Kendi içinde çok farklı tipolojiler barındıran heterojen bir kümeden kelam ediyoruz. Bu nedenle tek bir politik yaklaşım çizgisi belirleyerek Z jenerasyonuna ulaşmak mümkün değil. Bilimsel araştırmalarla elde edilmiş datalar ışığında her katman için özgün siyasetler, araçlar, telaffuz ve hareketler geliştirmek gerekir. Zira Z jenerasyonu içinde Almanya’nın bizi kıskandığına inanlar da var, Almanya’nın nerede olduğunu bilmeyenler de var, Almanya’nın en yeterli üniversitelerinde tam burslu okuyanlar da. Ya da Boğaziçi’nde direnenler de var, Boğaziçi kayyumunu alkışlayanlar da. Yahut kağıt toplayan, inşaatlarda çalışanlar da var, lüks otomobillerde pudra şekeri çekenler de. Münasebetiyle çoklu ve çok taraflı politik stratejiler geliştirerek yeni seçmenlere yaklaşmayı denemeliyiz. Elbette Z nesli genel olarak daha zeki, daha pratik, daha süratli ve daha özgür ruhlu. Ne var ki bu nitelikler, onları otomatikman daha faziletli yahut daha politik kılmıyor. Bu özelliklerini bilerek, anlayarak onlarla gerçek ve tesirli bir irtibat kurmak gerekir. Anlatmaya çalıştığım şey bu.

Ardıl Batmaz (gazeteci): AİHM, sizin de dahil olduğunuz 40 milletvekilinin dokunulmazlıklarının kaldırılmasıyla ilgili olarak hak ihlali kararı verdi. Dokunulmazlığı kaldırılan ve bir kısmı cezaevinde tutulan 10 milletvekilinden kimilerinin müracaatının dahi yapılmadığı, bazılarınınkinin ise eksik evrak ve evrak nedeniyle AİHM tarafından metottan reddedildiği ortaya çıktı. Roboski davasına benzetilen bu olayı bir hukukçu olarak nasıl değerlendiriyorsunuz? Türkiye’de AİHM kararlarının uygulanmaması, HDP Hukuk Kurulu ile vekil avukatlarının direncini mi kırdı?

Hukuk Kurulu ve avukatlarımız ne yazık ki birtakım önemli yanılgılar ve eksiklikler yaptı. Bunların hiçbiri niyetle alakalı değil. Kaotik ortamların yol açtığı karmaşa, uyum eksikliği, deneyimsizlik yahut örgütsüzlük üzere nedenlerle kimi kıymetli müracaatlar kadük oldu. Bunlar için ben de çok üzgünüm lakin dünyanın sonu değil, kaldığımız yerden ve kusurlarımızdan ders çıkararak durumu telafi etmeye, hukuk çabasını büyütmeye devam etmeliyiz. Roboski davası da günü geldiğinde iç hukukta kesinlikle tekrar canlandırılacak, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine gerek kalmadan sorumlulardan hukuk önünde hesap sorulacaktır. Her şey tükenmiş, bitmiş değil şimdi.

Yadigar Aygün (Freelance gazeteci): Ekonomik kriz Dünya’da ve Türkiye’de derinleşiyor. Şu anda Kürt kentlerinde ve Türkiye’nin pek çok vilayetinde artan ekonomik kriz karşısında düşük fiyatlara, yoksulluğa karşı emekçi hareketleri var. AKP iktidarının iktisat siyasetini ve emekçilere bakış açısını nasıl değerlendiriyorsunuz? Personel sınıfına bir bildiriniz var mı?

İşçiler, işçiler, köylüler, esnaflar, memurlar dahil alın teriyle geçinen tüm kısımlar büyük bir yoksullukla karşı karşıyalar ve haklı olarak her fırsatta, her yerde direnişlerle seslerini yükseltiyorlar. Bu haklı direnişlerin yanında, içinde yer almak, takviye olmak, büyütmek ve sonuca taşımak hem siyasal hem toplumsal muhalefetin vazifesidir. AKP-MHP zulüm iktidarı rant ve mafya çetelerinin iktidarıdır, işçilerin alın teriyle, hakkıyla, hukukuyla alakaları yoktur. İktidarı değiştirecek en büyük güç de işçilerdir. İşçiler kendi öz güçlerine güvenmeli, örgütlenmeli ve katiyen sömürüye karşı direnmeliler. Yarınlar onlarındır, bundan emin olsunlar. Bu nizam ebediyen bu türlü devam etmez. Ayrıyeten işçiler için yazıp bestelediğim bir seçim müziği var, yakında onu da işçilere içeriden
küçük bir armağan, sıcak bir selam olarak göndereceğim.

Kadir Güney (Gazeteci): Türkiye’de elektrik başta olmak üzere temel tüketim eserlerine artırımlar geldi. Faturaların fahiş fiyatları sonrası birçok siyasetçi, sanatçı faturalarını ödemeyeceğini söyledi. Bilindiği kadarıyla tutsaklar da elektrik faturası ödüyor. Sizin faturalara nasıl yansıdı? Siz de faturanızı ödememeyi düşünüyor musunuz?

Dışarıda yaşanan ekonomik felaketlerin hapishanelerde de yansıması oluyor elbette. Tıpkı dışarıda olduğu üzere içeride de çok sayıda fakir insan var. Ben cezaevlerindeki meseleleri kendi adıma lisana getirmeyi gerçek bulmamakla birlikte cezaevlerinde yaşanan her sorunu, her trajediyi olabildiğince gündeme getirmeye çaba ediyorum. Hapishanelerde elektrik faturası tahsilatı başlı başına bir garabettir. Bunun yanında mahkumlardan yemek ve iaşe bedeli ismi altında önemli paralar alınıyor. Ayrıyeten kantinlerde fahiş fiyatlara kalitesiz eser satışından yahut cezaevi işliklerinde ucuz emeği sömürülen personellerden büyük çıkarlar sağlanıyor. Yani cezaevleri de bir cins işletme, ticarethane olarak görülüyor.

Örneğin bizim hücremizde bir televizyon, bir küçük buzdolabı, bir ketıl ve üç lamba var. Beş yıl evvel birinci elektrik faturamız 12,50 TL gelmişti. Geçen ay ise 120 TL geldi. Yani beş yılda yüzde bin artmış durumda. Aslında ödemesek elektriğimizi de kesemezler, kandil falan da gönderemezler lakin böyle
bir tavra girmeyi düşünmedim hiç.

Yeşim Özdemir (Freelance gazeteci): İçeride olan sizler mi daha çok tutsaksınız, dışarıda olan bizler mi? Türkiye’nin büyük bir hapishaneye dönüştüğünü düşünerek soruyorum bunu.

Bazen dışarıyı anlamakta, tahlil etmekte nitekim zorlanıyorum. Şu son beş buçuk yıl, her şeyin çok çok süratli değiştiği, akıp gittiği bir tarihi süreç oldu. Dışarıdan gelen haberler, okuduklarım, izleyip dinlediklerim durumun çok düzgün olmadığını, açıkçası bir felaket olduğunu hissettiriyor. Ümitsizlik, karamsarlık, keyifsizlik, yoksulluk ve yoksunluk… Baskılar, işten atmalar, ülkeyi terk etmeler, endişeler, kaygılar… Eksik olan tek şey ranzalar galiba. İnfaz memurları ve hapishane müdürü dışarıda da var esasen. Allah hepinizi kurtarsın diyeceğim ancak siz de biraz çaba edin, direnin, çalışın, çaba edin, el ele verin. Tahliyeye az kaldı, inanın.

Emre Caka (gazeteci): Tüm dünyada olduğu üzere Türkiye’de de bilhassa futbol üzerinden iktidarlar yapılanırken sol-sosyalist uğraşın ve ulusal hareketin bu mevzuda rastgele bir çalışmasını göremiyoruz. Türkiye geçmişine baktığımız vakit birçok siyasetçi, kabahat örgütü başkanı spor ile bağlantılı durumda. Ve onun dışında “5’li çete” olarak bilinen Limak Şirketi’nin sahibi Nihat Özdemir, Türkiye Futbol Federasyonu’nun başında. Siz de geçtiğimiz vakitlerde Marcao’nun, Kerem Aktürkoğlu’na uyguladığı şiddeti hatırlatmış, spor ile bağınız olduğunu ve takip ettiğinizin sinyallerini vermiştiniz. Özetle; Türkiye sol-sosyalist ve Kürt hareketinin spora dair çalışmasının olmamasını nasıl yorumlarsınız? Bu ortada spor yapıyor musunuz? ????

İşin aslı, profesyonel sporla çok alakam yok. Futbol başta olmak üzere birçok spor kısmı büyük bir kesime, önemli bir pazara dönüştü. Sporun dostluk, dayanışma, kardeşlik ve barışı geliştirme işlevi uzun vakit evvel yok olup gitti zati. Olimpiyatlar bile çıkış hedefinden çok uzakta bir yere, kapitalizmin beşiğine, devletlerin rekabet alanına dönüştü. Hal böyleyken alternatif spor aktiflikleri de halı saha dostluk maçlarının ötesine geçemiyor.

Birileri bu bahse da baş yormalı fakat ben çok hakim değilim maalesef. Mesela sevgili Tanıl Bora’ya sormalısınız tahminen, eminim önemli teklifleri vardır. Bu vesileyle Tanıl Hoca’ya ve öbür tüm dostlara da yürek dolusu selamlar gönderiyorum. Ben de burada yürüyüş, koşu falan yapıyorum. Havalandırma 7×4 metre. Maraton koşamıyorsunuz haliyle.

Muhammed Yavaş (Freelance gazeteci): Siyasetle mi bir şeyleri değiştirmek kolay, edebiyat ile mi?

İkisiyle de kolay değil ancak ikisiyle de denemek lazım. Lakin edebiyat benim için siyasetten daima bir adım önde. Daha sıcak, daha samimi, özgün ve niteliklidir edebiyat. Günümüzün pratik siyaseti ise soğuk, rekabetçi, çıkara dayalı ve riyakar. Siyaset değişimden çok iktidarı, hiyerarşiyi, gücü hedefliyor. Edebiyat ise kainatı, doğayı, insanı, hisleri, niyetleri çok taraflı anlayıp derinlemesine idrak etmemizi kolaylaştırıyor. Aslında siyaset de bunları hedefleyebilir, sağlayabilir lakin bugünün gerçek siyaseti bunu yapamaz, bu potansiyeli, bu niteliği ve maksadı yoktur. Tekrar de politikayı bir kenara itmeden edebiyata da sarılmak en doğrusu gibime geliyor.

Daniel Thorpe (Freelance gazeteci): Hapishanede geçirdiğiniz süreç Türkiye siyaseti üzerine niyetlerinizi nasıl etkiledi?

Türkiye’de bilinen manasıyla siyaset yoktur. Yani devlet ile toplum ve birey ortasındaki istikrarları sağlayan, tahlilleri üreten bir aktiviteden çok rant, güç, iktidar alanları devşirmek, meslek edinmek, çıkar sağlamak hareketleri vardır, buna da siyaset deniyor.

Biz HDP’liler mümkün olduğunca bu rezilliğe bulaşmamaya çalıştık lakin siyaset denince tekrar de midemi bulandıran pek çok şeyle karşılaştım, pek çok şeye şahit oldum. Bu manadaki siyasetten çok uzaklaştım desem abartmış olmam. Ben uğraş etmeyi seviyorum. Temsili siyaseti, milletvekilliğini, başkanlığı değil. Cezaevinde bundan düzgünce emin oldum. Dışarıda bir koltuk uğruna insanların neler yaptığını gördükçe güzelce soğudum. Koltuğu olmayınca hiçe dönüşüveren karakterlerin siyasete katabileceği ne olabilir ki? Mümkünse benden uzak olsunlar, çıkınca ben de bu tiplerden çok uzak olacağım. Demokratik siyasetin yahut siyasette demokratikleşmenin büyümesine katkı sunacağım elbette.

Beril Caymaz (Freelance gazeteci): Çocuklarınızla en çok ne yapmayı özlediniz?

Kahvaltı hazırlayıp kahvaltı yapmayı. Bizim için bir gelenek, tam bir şenlikti. Başak ile kızlarımız o geleneği mümkün olduğunca sürdürüyorlar lakin bir eksikle. Gerçi kedileri var şimdilerde, ismi Zin, yerimi tutuyor mu bilemiyorum, onlara sormak lazım. En azında ben tüy döküp sağı solu kirletmiyordum, değerimi anlamışlardır bence. (Gülüyor.)

Megafon TV: Sokakta olsaydınız ve elinizde bir megafon olsaydı, sloganınız ne olurdu?

Şöyle bağırırdım: “Yaptığınız şey yasaya uygundur, DAĞILMAYIN!”

Tekrardan herkese selamlar, sevgiler. Siz genç gazetecilere, mesleğinizi özgürce yapabileceğiniz günler, yarınlar diliyorum. (Kaynak)