Naif Beyefendi Kumpanyası geçtiğimiz günlerde 160. oyununu geride bıraktı. Naif Beyefendi ile onun yaveri Gökhan Yılmazer’in İzmit’te bir kafede başlayan şovlarının akabinde 7 yıl geçti. O günden bugüne pek çok tiyatroseverle buluşan kumpanya, Naif Bey’in çoraplıktan kuklalığa uzanan masalsı seyahatini seyirciye sunarken, Gökhan’ın Naif Bey’le kurduğu tatlı-sert ilgiyi de kahkaha dolu bir halde sergiliyor.
Kumpanya seyahatine devam ederken biz de Naif Bey’in yaveri Gökhan Yılmazer’le keyifli bir röportaj gerçekleştirdik.
Naif Beyefendi ile nasıl tanıştınız? Birlikte bir şov yapma fikri nasıl ortaya çıktı?
Naif Beyefendi birinci sefer 2014 yazı başımı ziyaret etti. O sıralar kendime cümbüş arıyordum. Sonra birkaç şahsa kendisinden bahsettim. Güzellerine gitti ve beni sahneye çıkmak için heveslendirdiler. Üç ay kadar birbirimizi tanımaya ve anlamaya çalıştık. Sonunda Veysel Sami Berikan ve Murat Eren Bakır’ın katkıları, artık kapalı olsa da Mavi Siyah kafenin dayanağı ile seyirci karşısına çıktık.
‘NAİF BEYEFENDİ 1960 ÖRÜMLÜ BİR ÇORAP, BEN İSE 1986 DOĞUMLUYUM’
Naif Beyefendi isminin tam zıttı bir karakter, sizse tam bir yaver mütevazılığıyla ona yardımcı oluyorsunuz. Öbür bir değişle siz kukla oynatmıyorsunuz da Naif Beyefendi bir insan oynatıyor üzere. 7 yıldır oyun da aranızdaki samimiyet üzere her şovla birlikte gelişip kendini daima güncelliyor sanıyorum. Ortadan geçen bu vakti düşününce neler söylemek istersiniz?
Aslında Naif Bey’in aksiliği için birinci kere bu kadar bariz bir yorum alıyorum. Herhalde izlediğiniz gün biraz fazla huysuzluk yaptı. Bu da oyunumuzun her gün diğer bir hal aldığını gösteriyor. Lakin tümüyle bir değişiklik üzere değil de, ikili münasebetlerimizde olduğu üzere dinamiklere sahip. Naif Beyefendi 1960 örümlü bir çorap, ben ise 1986 doğumluyum. Tanıştığımız günden bu yana hem biz hem de bağlantımız değişiyor ve gelişiyor. Bazen tıpkı şeyleri yapıyor üzere hissediyorum ancak bir şovda o denli bir an geliyor ki aldığım haz yaptığım işe daha da sıkı sarılmama sebep oluyor. Hatta bazen sahnede gülmekten kendimi alamıyorum.
Gökhan Yılmazer ve Naif Beyefendi. Gösterinin seyrinde vakit zaman interaktif bir durum da kelam konusu olabiliyor. Sizin seyirciyle kurduğunuz münasebet öteki, Naif Bey’inki öbür, lakin her iki durum da insanları güldürüyor. Pekala seyirciyle yaşadığınız unutulmaz anlardan bir iki adedini bizimle paylaşır mısınız?
Bir seyirci değil lakin bir toplulukla yaşadığım hoş bir anımı paylaşabilirim. Ege Üniversitesi’ne davet edilmiştik. Oyunumuzu gündüz oynamamızı istemişlerdi. Salonun beşte biri fakat doluydu. Şovumuz bittikten sonra izleyicilerle birlikte bir söyleşi yaptık. Açıkçası söyleşi benim için oyundan daha eğlenceliydi. Sonrasında bize akşam tekrar oynayıp oynayamayacağımız soruldu. Bu plansız bir gelişmeydi. Kendime şunu sordum, akşam tekrar oynayacağımızı Naif Beyefendi biliyor mu, bilmiyor mu? Bilmiyor olsaydı rastgele bir oyun üzere oynardık. Lakin Naif Beyefendi bunun farkındaysa katiyen yeni bir şey yaşayacaktık. Varsayım edeceğiniz üzere Naif Beyefendi akşam tekrar oynadığımızı acilen fark etti ve tüm oyunu sabote etti. Gündüz oynadığımız oyundan daha samimi bir tecrübe yaşadık. Esasen bilhassa üniversite şenliklerinde daha fazla eğleniyoruz. Fırsatını bulmuşken, bizi tekraren ağırlayan ODTÜ öğrencilerine de selam olsun.
Kukla Tiyatrosu denince akla çabucak çocuk oyunları geliyor. Lakin siz yetişkinler için kukla gösterisi yapıyorsunuz. Yetişkinler için yapılan kukla gösterisinin avantajları-dezavantajları hakkında konuşalım mı biraz?
Aslında oyunun içeriği 15 yaşında birine nazaran değil diye bir şey yok. Ancak biz 15 yaş ve üzeri dediğimiz vakit sevgili seyircilerimiz 12 yaşı da zorluyor. İçerik olarak o yaşı da rahatsız etmez şovumuz ancak sizin de bildiğiniz üzere 90 dakika sürebiliyor oyun ve kimi çocuklar ya da gençler için bu sabit kalması güç bir müddet. Yani buradan da ilan etmiş olalım, sıkılmayacaksanız gelin. Deneyimlediğim kadarıyla dezavatajı, insanların yetişkinler için kukla şovları olabileceğini bilmemeleri elbette. Buna dair derin tahliller yapacak değilim. Bir iki şey söylemek isterim okuyucuyu sıkmadan. Güya biraz merak hissimizi yitirmişiz üzere geliyor. Bunun sebebi yalnızca politik ya da sosyo-ekonomik demek de beni ikna etmiyor. Üzülüyor ya da kızıyor değilim. Daha fazla seyirci ile buluşmak için elimden geleni yapmaya devam edeceğim. Başıma geleni en sade biçimde şöyle izah edebilirim; insanları kapıdan içeri sokana kadar uğraşıyorum ve oyundan sonra düzgün ki gelmişiz dediklerini duyuyorum. Bazen beklediğimden güzeldi demelerinin yeterli bir şey mi, makûs bir şey mi olduğuna karar veremiyorum. Avantajlarına sıra gelmedi bir türlü. Aklıma gelen yalnızca yetişkin bileti daha değerli oluşu. (Naif Beyefendi burada gülüyor). Umarım kaç insanların yüzünü güldürür, kalbinde yer ederiz.
Kukla oynatmanın enteresan bir koruyuculuğu da var sanıyorum. Örneğin bir kukla siyasal ya da toplumsal bir tenkit yaptığında gülünüp geçiliyor, lakin birebir eleştiriyi oynatıcı yapsa tahminen de reaksiyon alır, yanılıyor muyum? Bu bahis hakkında neler söylemek istersiniz?
İlginç bir şey bu. Tahminen bu soruya ben değil de Naif Beyefendi karşılık verse daha güzel olur.
Naif Beyefendi: Evet Okancığım, tam da söylediğin üzere. Ben insanlara ne dersem diyeyim gülüyorlar. Hatta seyirci salona girerken Gökhan’ı ortalıkta gezdiriyorum ki biraz keyifleri kaçsın, yüzleri düşsün lakin ben sizin tipinizin her ne olursa olsun gülecek bir şey bulmasına şaşırıyorum. Ağlanacak hallerine gülen insanları görünce ben de biletlere artırım yapıyorum. Umarım Gökhan’ı tutuklarlar. Hoşça kal.
. Naif Bey’le Gökhan’ı öteki yerlerde de görecek miyiz? Planlarınız ortasında YouTube’a ya da diğer platformlara proje üretmek yer alıyor mu?
Biraz biraz üretiyoruz aslında. “Naif Beyefendi Kumpanyası” ismiyle kanallarımızı ziyaret edebilirsiniz. Lakin sisteme koyamadık bir türlü. Bu biçim platformlar çok aç ve kullanıcıları çok çabuk tüketiyor. O kadar sık olmasa da bir şeyler paylaşmayı seviyoruz.
NAİF BEY’İN AŞKI: PATİK MÜJGAN
Bir de Naif Bey’le konuşalım… Uzun yıllardır başka düştüğünüz gençlik aşkınız Müjgan isimli patiği seyircilerin ayağında görebilme umuduyla sahneye çıkmaya devam ediyorsunuz. Bu çok etkileyici. Külkedisi’ndeki prens, ayakkabıyı gezdirerek sevgilisini ararken, siz de -tabiri caizse- bir insanı, Gökhan’ı gezdirerek bir patiği arıyorsunuz.
Naif Beyefendi: Bana soru soracağınızı bilseydim evvelki soruya yanıt vermezdim. Patik Müjgan’a olan aşkım o denli bir iki söz ile tabir edilemez. O benim gençliğimin en hoş renkleri. Kardeşimin çoraplıktan istifa etmesi, benim atık eşyaların ortasına sürgün edilmem ve sonra kuklalık yaparak hayatımı sürdürmem… İşte benim bahtım bu ve bir gün Müjgan’la kavuşup bunu taçlandırmayı çok istiyorum. Ancak daha 160 oyun oynadık. Tahminen bininci oyunda falan karşılaşsak daha yeterli olur zira Gökhan’ın gelişim süreci biraz ağırdan gidiyor. Günün birinde onu mezun edip, Patik Müjgan’la çekmece hayatımıza dönebilirim.
Gösteri takviminizi bizimle paylaşır mısınız?
Bizi izlemek isteyenler için toplumsal medya adresimizi tekrar edeyim: naifbeykumpanyasi. Mart ayı için programımızı da paylaşayım, ancak evvel size ve grubunuza çok teşekkür etmek isteriz. Hem seyircimiz olduğunuz hem de bizleri daha fazla beşere ulaştırmak için efor gösterdiğiniz için çok keyifli olduk.
- 12 Mart/20.30 Mahal-art Galata
- 16 Mart/21.00 Soult Pub (Eskişehir)
- 18 Mart/20.00 Tiyatro Tempo (Ankara)
- 19 Mart/20.00 Çınar Sanat Atöylesi (Konya)
- 22 Mart/21.00 İzmir Performance Hall
- 26 Mart/20.30 Samimi Tiyatro (Üsküdar)
