Kürt Kültür ve Araştırma Vakfı (KÜRT-KAV), Türkiye’de ‘Kürt’ ismiyle tescil edilen birinci kurum. Lakin vakıf, artık metruk bir binayı andırıyor. Taksim Meydanı’na 100 metre yakınlığında 4 katlı bir binada kimse yok. İdare ve üyeler ise artık toplantılara bile katılmıyor. Şayet Kürt-Kav Genel Sekreteri Köroğlu Karaaslan da vakfa uğramasa, Kürtlerin en muhtaçlık duyduğu devirlerden birinde metruk bir bina olarak kalacak.
Ne Kürtler kuruma ulaşabiliyor ne de kurum, aktifliklerin yapılması için kimseye ulaşabiliyor. İdare takımının büyük çoğunluğu vakfın kuruluşunda yer alan isimler. Birçok kişi vefat ettiği için kurum gitgide daha da sessizleşiyor. Bu nedenle etkinlikler ve kurumla ilgili faaliyetler azalıyor.
Kürt-Kav’ın kuruluş hedefi Kürt kültür sanat ve edebiyatı ile ilgili bilimsel araştırmalar, derlemeler yaptırarak bunları kayıt altına almak, halka ulaştırmak ve canlı tutmak. Vakit zaman newroz kutlamaları, seminer ve paneller, anma günleri düzenleniyordu. Fakat artık bu etkinliklere rastlamak bile neredeyse imkânsız.
VAKIF NASIL VE KİMLER TARAFINDAN KURULDU?
Vakfın kuruluşu, Halepçe Katliamına dayanıyor. İstanbul’da bir küme Kürt siyasetçi, avukat ve iş insanı, Halepçe Katliamdan kaçan sığınmacılar için yardım topluyor ve etkinlikler düzenliyordu.
Bu küme daha sonra da yan yana gelmeye devam etti. Bu komiteyi kalıcılaştırmak istediler. Kimileri parti kurmak istediler. Bu tartışmalar ve görüşmeler 1992’ye kadar devam etti. Kürt Kültür ve Araştırma Vakfı Genel Sekreteri Köroğlu Karaaslan, 100 aydın, müellif ve hukukçu ile 1992’de vakıf kurma kararı aldıklarını, sonrasında da ortalarında para toplayarak bugünkü binayı satın aldıklarını söyledi.
“Biz 100 kişi tespit ettik fakat 2 kişi evraklarını yetiştiremediler. Bu yüzden 98 kişi tarafından kuruldu” diyen Karaaslan, “İlk başlarda, Kürt Özgürlük Hakları Vakfı ismiyle başvurdular lakin mahkeme bunu reddetti. Daha sonra Kürt Kültür Araştırma Vakfı ismini konulmak istendi. Bu isim kabul edildi. 1996’da ise tescil edildi. Türkiye Cumhuriyeti tarihinde birinci defa bir vakıf Kürt ismiyle kabul edildi mahkeme tarafından. Bu nedenle bu kurumu müdafaaya kıymet veriyoruz. Mehmet Celal Baykara mahkemelerle çok uğraştı isim için. Bu ismi sonunda kabul ettirdiler. Şu anda vakfın 160’a yakın kurucu ve üyesi var. Birçok kurucu üye vefat etti. Kimileri da öldürüldü. Yaklaşık 40 kişi Avrupa’ya gitmek zorunda kaldı” dedi.
Köroğlu Karaaslan ‘KÜRT-KAV, İSTANBUL’DA MERKEZİ BİR ROLE SAHİPTİ’
Kültür, sanat ve seminerler konusunda başvurulması halinde ve vakfa bir yararının olacağını düşündükleri durumlarda kongre kararıyla üye alımı yaptıklarını belirten Karaaslan, şunları söyledi: “Kurulduğunda, İstanbul’da merkezi bir role sahipti. Çok fazla ziyaret ediliyordu. Konferans, panel, seminerler yapılıyordu. Birçok öğrenciyi Kürtçe öğretmen sertifikasını almak için İsveç ve Yunanistan’a gönderdik. Her seferinde 10 kişiyi gönderiyorduk. 10 kişiyi Yunanistan’a, 10 kişiyi de İsveç’e gönderiyorduk. Tekraren bu biçimde gönderdik. Türkiye’de bu türlü bir alan olmadığı için öğrencileri bu ülkelere gönderiyorduk. Sertifikaları alıp geliyorlardı. Biz daha sonra Kürtçe derslerin verilmesi için bir salonu dershane yapmak için başvurduk. Lakin İstanbul Vilayet Ulusal Eğitim Müdürlüğü müsaade vermedi. Bu müracaatımız sonrasında, İstanbul Valiliği, 2005’te vakfı kapattı. İtiraz ettik lakin bizim ders vermek için önerdiğimiz salonu 2 sene boyunca mühürlediler. Bu yüzden konferans veremiyorduk zira salon mühürlüydü. Biz yeniden de dersler verdik lakin sertifika veremiyorduk.”
‘KÜRT-KAV, HER KÜRT’ÜN EVİDİR’
İmkanları kısıtlı olduğu için aktiflikleri artıramadıklarını lakin vakfın Kürtlerin konutu olduğunun unutulmaması gerektiğinin altını çizen Karaaslan, vakfın kullanılması tarafında Kürtlere de davet yaptı:
“Her ne kadar az olsa da Kürtler için kıymetli olan günlerde konferans, seminer, tanıtımlar yapıyoruz. Binamız açıktır. Bizim birtakım sanatkarlar ve muharrirlerimiz gelip kitaplarını tanıtıyorlar. Pandemi boyunca kapalıydık. Fakat artık ayda bir de olsa etkinlikler düzenleniyor. Bu bağlamda isteyen olursa binamızı kullanabilirler. Etkinlikler düzenleyebilir. Biz de daha fazla etkinlikler yapmak istiyoruz lakin imkanlarımız kısıtlı. Bu hem finans hem takım yetersizliğinden kaynaklanıyor. Tekrar de el verdiğince yapmaya çalışıyoruz. Vakıf idaresinin şöyle bir kararı var; her bir Kürt, bu binayı kullanmak isterse idareden müsaade dahi almadan vakfı kullanabilir. Bu vakıf Kürtlerin konutudur. Her bir Kürt gereksinim duyduğu her aktifliğini burada yapabilir. Bizim idare kararımız budur. Ne vakit isterlerse bina onlarındır. Birçok kümeye söyledik. Kimileri geliyor. Her ay en az bir aktiflik yapmayı hedefledik. Önümüzdeki günlerde Halepçe Katliamı için bir sempozyum düzenleyeceğiz. Aktifliğin yapıldığı salon 90 kişilik. Fotoğraf standı için de kullanılabilir. Bizim insanlara ulaşmamız lazım, insanlarında bize ulaşması lazım. Burada Kürtlerin bir meskeni var. Buraya gelebilirler. Öteki yerlere gitmelerine gerek yok. Şayet etkinlikler yapılırsa, istedikleri saate kadar açık oluruz.”
‘VAKFIN KÜRT GENÇLERİNE GEREKSİNİMİ VAR’
Vakfın Kürt gençlerine gereksinimi olduğuna dikkat çeken Karaaslan, şöyle devam etti: “Profesyonel insanları çalıştırmaya imkânımız yok. Ben işimden vakit buldukça vakfa geliyorum. Şayet profesyonel iki üç kişi çalıştırabilseydik daha faal olurdu vakıf. İmkân bulursak onu yapacağız. Şu an küçük bir maaş verip birini buraya almaya bile gücümüz yetmiyor. Kürtlerin bizden haberleri olsun. Kurucular ve üyelerimizin birden fazla yaşlandı. Kimileri vefat etti. Birçok kişi Avrupa’ya gitmek zorunda kaldı. Kimileri memlekete gittiler. Vakfa gençleri almalıyız.”
