Kalben’in albümüyle birebir ismi taşıyan birinci romanı ‘Eski Dünyanın Yangını’, Holden Kitap tarafından okura sunuldu. Bir dostluk öyküsü olarak ortaya çıkan romanda, Kalben’in kurduğu edebi dünyayla tanışıyoruz.
“Şahsi olanın toplumsal da olduğu bir ülkede yaşıyorum. Bana olanlar milyonlarca beşere da oluyor. Başımıza gelen tüm berbatlıklar, yaşadığımız tüm acılar, kaybettiğimiz tüm hoşluklar ortak. Öte yandan sevincimizde, umudumuzda ve sevgimizde de hayaldaşız” diyen Kalben’le ‘Eski Dünyanın Yangını’nı konuştuk.
Eski Dünyanın Yangını, Kalben, 280 syf., Holden Kitap, 2022. Eski Dünyanın Yangını hem albüm hem de roman olarak iki başka sanat kolunda yayımlandı. Roman ve albüm hangi noktalarda örtüşüyor?
Roman ve müzikler birbirlerini aynalayan iki bedenler bana nazaran. Sayfalarda müziklerden hisler, kesitler ve dizeler bulmak mümkün. Müziklerde da romandan karakterlerin hislerini, anılarını, tecrübelerini bulmak mümkün.
‘HAZIRLANARAK YAZAN BİRİ DEĞİLİM’
Şarkı kelamı yazarlığınız epeyce dikkat cazipti. Bu kere bir romanla farklı alanda sanatsal üretimde bulundunuz. Sizin için bu iki farklı sanat kolu ortasındaki etkileşim nedir? Roman daha uzun soluklu bir yazma pratiğiyken müzik müellifliği farklı bir disiplin içeriyor. Her iki yazınsal üretime nasıl hazırlanıyorsunuz?
Yazmaya hazırlanmayı denediğim birkaç kuvvetli lakin verimli periyot oldu. Yeniden de hazırlanarak yazan biri değilim. Etkilendiğimde çabucak yazıyorum. Şuur akışında yazdıklarımı okuyarak tekrar yazıyorum. Müziklerle bağım ise biraz farklı dediğin üzere. Orada da bir anda gelen ve benden dökülen bir üretim varlığı hakim. Müzik, bir romana nazaran çok daha direkt ve muhakkak sonlarla ve seslerle betimlenen yapıda. Tekrar de bazen bir müzik da roman da insanın yıllarını alıyor. Her bir manada yazabildiğim, söyleyebildiğim, çizebildiğim her anı yaşamak ve de o anların ikramlarını de paylaşmak bana umutlu hareket.
‘ŞAHSİ OLANIN TOPLUMSAL DA OLDUĞU BİR ÜLKEDE YAŞIYORUM’
Eski Dünyanın Yangını, bir dostluk öyküsü… Anlatacağınız öyküde yer yer sizden kesimler görüyoruz. Otobiyografik ögeler edebiyatınızda ne ölçüde yer aldı?
Şahsi olanın toplumsal da olduğu bir ülkede yaşıyorum. Bana olanlar milyonlarca beşere da oluyor. Başımıza gelen tüm berbatlıklar, yaşadığımız tüm acılar, kaybettiğimiz tüm hoşluklar ortak. Öte yandan sevincimizde, umudumuzda ve sevgimizde de hayaldaşız.
Parçalı bir anlatımla karşı karşıyayız. Dramatujinin klasik biçiminin ötesinde bir kurgu yapıyorsunuz. Bu tercihinizin sebebi nedir? Kurguyu oluştururken nelere dikkat ettiniz?
Hayatın düz bir çizgide yürüdüğünü, vaktin bize öğretildiği üzere kırmızı dijital sayılarla akıp giden ve sonları keskin bir varlık olduğunu ya da her şeyin sırasına nazaran geldiğini hiçbir vakit görmedim, bilmedim. Benim için vakit kesimli, genişleyen, dağılan, bozulan, kaybolan ve bulunan bir varlık. Romanda da kendi vakit tecrübemin kurgusunu yapmayı istedim. Tahminen beceremedim tahminen becerdim, şimdi bilmiyorum lakin okurların sevgisi, anlayışı, idrakı ve kendileriyle iç içe bularak kabullenişi çok ümitli. Şükran doluyum okurlarımıza.
İki bayanın öyküsü birbirine paralel olarak ilerliyor ve anlatılanlarda geçmişten bugüne ortaklaşan sıkıntılarla karşılaşıyoruz. Her metin bir ileti vermek ister. Sizin ana cümleniz nedir?
Her şey sevmekle alakalı…
Ev kavramı bir müddettir sanatın birçok kısmında ana izlek… Eski Dünyanın Yangını da mesken kavramına eğiliyor. Sizin için “ev” nedir?
Tüm hallerimizle kabul gördüğümüz, sevgiyi hissettiğimiz, rahat ettiğimiz, utançsız ve yargısız var olduğumuz, hiçbir kabalığın, zorbalığın, şiddetin karşısında boyun eğmek zorunda kalmadığımız ve vakti dönüştüren yer.
Romanda öne çıkan ögelerden biri de üslubunuz… Yazarken nelerden beslendiniz? Sizi neler etkiledi?
Sevgili Gizem, bu sorunun çok uzun bir cevabı olur, tahminen ömrümün kalanını sana ve söyleşimizi okuyan dostlara anlatarak geçirmem gerekir. Annemin salladığı ceviz ağacından düşen cevizi kapıp giden kargadan Patti Smith’in ellerine, Mardin’de tanıştığım görme engelli çocuk rehber Osman’dan Berlin’de Saçlar ile evlendiklerini anlatan Japon ikili kadar bir sürü şey anlatmam gerekir. Ben her şeyden etkilenmeye açık olarak yaşıyorum. Kimi vakitlerde da hiçbir tesir altında kalmamak ve yokmuş üzere niyetlerimle baş başa kalmak için tesirlere kapanmayı denediğim oluyor. İki türlü de etkileniyorum.
Okurlarınızı bekleyen yeni çalışmalarınız nelerdir?
Müziğin ve tarihte beni etkileyen müzisyenlerin başrolde olduğu bir eser üzerinde çok sevdiğim biriyle çalışmaya başladık. Çocuk kitapları yazmaya devam ederken Lulu’nun Maceralarını yine basıp okurlarla buluşturmak da istiyorum. Bir baba cenazesinin öncesini ve sonrasını anlatan bir metin var üzerinde çalıştığım fakat nereye gideceğini umursamıyorum. Rahat bıraktım onu. Birkaç dergiye yazmayı düşünüyorum, şimdi kabul etmedim. Kendimi de rahat bırakıyorum. Yazmakla ilgili kendimi baskılamak istemediğim bir yerde, birinci defa üretme aşkı dışında tüm dinamiklerden bağımsız yaşamak istiyorum tahminen de bu defalığına. Dilerim okuyup da hayaldaş olan her beşerle tekrar buluşacağız en tatlı ve gerekli vakitlerde.
