Haftanın birinci gününü sarsan ve kalanına da sirayet edecek formda güçlü bir gündem haline gelen bahis Seyahat davasında verilen cezalar ve tutuklamalar oldu elbette. Buna ait siyasal değerlendirmeler, projeksiyonlar, varsayımlar ve temenniler (üstelik kimi vakit birbirine karışmış şekilde) matbuatımızı kaplayacaktır bir müddet.
Ama biz bugüne, en sıcak, en taze reaksiyonlara bakalım istedik. Tamam, karar akşamüzeri, üstelik iftara bir saat kadar kalmışken verildi. Bu, hem artık “az satan ve tartısı internete veren” gazeteler için hem de “iftar toplumsallaşmaları ile beslenen” muharrirler için handikaplı bir vakitti elbette. Lakin dünkü duruşmadan karar çıkacağı biliniyordu ve bu kararın ne istikamette olacağı da az çok kestiriliyordu. Hele ki yargı ve siyaset ‘kulisleri’ne daha yakın olduğu bilinen hükümet destekçisi gazetelerin yazı işleri ve müellifleri için kararı ‘kestirme işinin’ daha kolay olmasını beklemek abesle iştigal olmamalı.
‘BÜYÜKLER’DE SOL ALT KÖŞEDE
Lakin hükümet medyasında hususun, biraz ‘hazırlıksız’ imgesi verecek halde, hani neredeyse alelusul bir geçiştirme ile ele alındığı görülüyor. ‘Büyük’ler, güya sözleşmişçesine, birinci sayfaların sol alt kısmına gömmüşler haberi: Sabah, Hürriyet ve Milliyet’te, neredeyse tıpkı başlıkla (“Kavala’ya müebbet” üzere düz denebilecek bir başlık ile) verilmiş haber. Türkiye, Yeni Şafak, Akit, Akşam gazeteleri de misal başlıklarla ve sayfanın sağında ya da solunda küçük kutucuklarla görmüş.
Hiçbir gazetede bahisle ilgili tek bir köşe yazısı bile yok.
Evet, karar geç çıktı; evet, iftar koşturmacasına denk geldi; tamam da bu matbuatın ‘isterse’ nasıl hazırlıklı olabildiğini bilmeyen yok.
O halde bu ‘düşük profilli’ yekpare tavrın kendisinde bir mana aranabilir mi?
ŞİİRLER SÖZLERLE YAZILIR…
Yahya Kemal’in 1950’lerdeki bir sohbetinden iktibasla aktarılan bir anekdot vardır. Ünlü Fransız ressam Degas ünlü Fransız şair Mallarmé’ye şöyle sorar bir gün:
“Fransızcayı, vezni, kafiyeyi biliyorum. üstelik birtakım fikirlerim de var. ancak yazdığım şeyler şiire benzemiyor; sanki neden?”
Mallarmé’nin yanıtı ilham vericidir:
“Şiir fikirlerle değil, sözlerle yazılır.”
Şiirle gazete manşetlerinin ne alakası var denebilir alışılmış. Burada değerli olan galiba, ortaya bir ‘ürün’ çıkması için fikirlerin kâfi olmadığını, somut aletler olarak sözcüklerin gerektiği istikametindeki maddi bakış. Üstelik bir adım daha atarsak matbuatın bugünkü manzarası açısından daha elverişli bir yere gelebiliriz.
Şair İlhan Berk bir yerde şöyle bir şey söyler: “Şiir, içine aldığı sözcüklerle değil, dışında bıraktığı sözcüklerle yazılır.”
Acaba iktidar basınının bugünkü Seyahat performansına da bu türlü bir diyalektik ile mi bakmalı? Mevzudan, “şimdilik” kaçınmanın kendisi en önemli bir tavır mudur? Epey sert bir kararın daha güçlü bir medya dayanağına muhtaçlığı olduğu açık çünkü. Neyse, tahminen de yarınki gazetelerde başlayacaktır taarruz, bekleyelim.
