Seçim yaklaştıkça iktidardaki koalisyonun açık-örtük adımları da sıklaşıyor. Bir yandan minimum fiyattan EYT adımına varan ekonomik düzeltme hareketleri, bir yandan yargının direkt dahil olduğu siyasal mühendislik faaliyetleri ve öte yandan da dış siyasette yılların birikimi olan kimi açmazların türlü yollarla çözülmesi için yapılan girişimler…
Bugünkü hususumuz bu sonuncusu. Kaşıkçı belgesinin bir barışma armağanı olarak Suudi makamlara teslim edilmesinden ve vaktiyle bölgesel egemenliğin bir trampleni olarak görülen Müslüman Kardeşler (İhvan) örgütüne dayanağın büyük oranda çekilmesinden sonra Körfez ülkeleriyle (ve münasebetiyle çok gereksinim duyulan Körfez sermayesiyle) alakalar bir nebze olsun düzelmişti.
Türkiye’nin içinde bulunduğu ekonomik darboğazda Rusya’nın da takviyesine büyük gereksinimi olduğu biliniyor. Bu noktada Rus gazının 20 milyar dolarlık borcunun ötelenmesi en önemli adımlardan biri oldu. Geçen yılki fahiş doğalgaz-elektrik artırımlarının toplumda yarattığı huzursuzluk, bahar aylarına gelindiğinde AKP’nin kimi anketlerde yüzde 30’ların bile altına düşmesiyle kendini göstermişti. Geçen yıl anket yapılıyordu lakin bu yıl seçim yapılacak. Bir diğer deyişle, ‘tatbikat değil savaş yılı’ndayız! Münasebetiyle, kendisiyle örtük bir savaş halindeki Batı’yı doğalgaz kozuyla cezalandıran Rusya’nın bu 20 milyar dolarlık ‘jesti’ ve kesintisiz gaz akışı garantisi iktidar için değerli bir destek.
Fakat malum, kimse bu ‘jestleri’ karşılıksız yapmıyor. Hele 10 ayı geride bırakan bir savaşta bunalmış olan Rusya üzere bir ülke…
“Suriye ile yakınlaşma” gündeminin öncelikle bu kapıdan gündemimize girdiği konusunda bir mutabakat var. Fakat problem bundan ibaret de değil alışılmış.
Suriye’de Esad idaresinin yıkılması ve yerine Türkiye ile ‘yakın’ ilgide olacak bir İslamcı uydu rejim hayali sukuta uğrayalı çok oldu. Ankara’nın elinde, milyonlarca göçmen ve bunun içeride yarattığı politik tansiyon ile bölge Kürtlerinin kazanımlarının geri itilmesi heyecanı kaldı.
Ve bunlar da yaklaşan seçimler öncesi ‘adım atmak’, hiç değilse birtakım merasimler tertiplemek gereken başlıklar olarak öne çıkıyor.
“Suriye ile buzların erimesi süreci” de tam bu türlü bir ortamda hızlanıyor. Moskova’da bakanlar ve istihbarat liderleri seviyesinde yapılan görüşmeler, apaçık bir gerçeğin, 11 yıl sonra ve biraz da seçim zoruyla kabullenilmesi olarak değerlendirildi.
Fakat bu buz eritmenin de kıymetli handikapları var. Öncelikle iktidarın büyük ortağı AKP’nin İslamcı bağlarının bu keskin dönüşte otomobilden düşmemesi gerekiyor. O denli ya, “zalim Esed’e karşı mücahitlerin direnişi” davası da ensar-muhacir denklemiyle girişilen göç operasyonu da bu çevrelerin üstün uğraşlarıyla yürütüldü.
Böyle olunca iktidar medyasına büyük iş düşüyor: Suriye ile olağanlaşma adımlarını, son 11 yıla damga vuran bir politik çizginin çöküşünü gizleyerek aktarmak!
Bu istikamette uğraşlar epeydir görülüyor, gazetelerde televizyonlarda. Aşikâr ki giderek sıklaşan halde görülmeye de devam edecek.
İşte tam bu noktada, bugünkü Türkiye gazetesinde çarpıcı bir performans göze çarpıyor: Gazetenin manşetinde “Suriye’de ordu ayarı” yazıyor iri harflerle. Üst başlıkta bu ayarın nedenini öğreniyoruz: “Ankara ile temas istemeyen generaller tasfiye” ediliyormuş! Haber, yılbaşı öncesi Suriye güvenlik ünitelerinde ‘köklü değişim’ yapıldığını ve bu değişimlerin Türkiye ile yakınlaşma nedeniyle Esad’a yönelik darbe teşebbüslerini önlemeyi amaçladığını argüman ediyor.
Habere nazaran, “Türkiye ile Şam ortasında başlayan süreç iç ve dış odaklar tarafından sabote ediliyor” imiş. Son 1,5 ayda Esad’a iki başka suikast teşebbüsünde bulunulmuş ve Esad da “İran kuşatmasını kırmak ve iç istikrarları sağlamak ismine Türkiye’den kimi garantiler istemiş”… İçeriden CHP ve Millet İttifakı, dışarıdan ise Batılı ülkeler, İran ve PKK süreci tıkamaya çalışıyor, Esad’a “Erdoğan’la barış yapma baskısı” yapıyormuş…
Bu derme çatma çerçeveyi çizen haberde enteresan bir imza var: Yılmaz Bilgen… Bilgen, Suriye iç savaşının başından itibaren El Cezire Türk ve Yeni Şafak gazetelerinde çalışan, bilhassa Nusra Cephesi militanlarıyla cephede verdiği pozlar nedeniyle reaksiyon gören bir isim. Suriye’deki ‘cihadın’ en etkin savunucularından biri olmuş, Türkiye içi ve dışına ait yazdığı pek çok toplumsal medya bildirisini silmek durumunda kalmıştı.
İşte o Yılmaz Bilgen, “Suriyeli Albay Yusuf Hamud” ile görüştüğünü ve albayın şöyle dediğini öne sürüyor: “Şam’da darbe kaygısının her geçen gün arttığını, İran-Rusya çekişmesinin en fazla ordu kademesine yansıdı.”
Azez, El-Bab ve Mare üzere cihatçıların aktif olduğu bölgelerde geçen cuma namazı sonrası Türkiye ve Erdoğan aleyhine sloganlar atılan şovları yazmak da Bilgen’e düşmüş: “Muhalifler ortasında birtakım provokatörlerin taşkınlık emeli ile kitleleri sabote ettiği tespit edildi” diyor.
Esad’ı devirmek için çıkılan yolda Esad’ı darbelerden savunmaya varan bir ucube patikaya savrulmayı da görmek varmış! “Esed yerine tekrar Esad diyecekler” kestirimi esasen yapılıyordu. Lakin çıtayı, neredeyse Esad için de “dik dur eğilme” sloganı atacak noktaya çekmek… Bu da nasip oldu, hamdolsun!
