Cezaevinde öldürülen iki tutuklunun cenazelerini izlerken polis tarafından dövülerek öldürülen Üniversal Gazetesi muhabiri Metin Göktepe’nin yeleği 26 yıl sonra annesi Fadime Göktepe’ye teslim edildi.
8 Ocak 1996’da öldürülen Metin Göktepe için her yıl doğum günü olan 10 Nisan tarihinde verilen gazetecilik mükafatları için bu yıl düzenlenen ödül merasiminde yaşanan olayı Yeni Hayat Gazetesi’nde Gülcan Dereli şöyle anlattı:
Metin… Daha ömrünün baharında… Tıpkı Nazım üzere. Karanlık vakitlere feneriyle ışık tutanlardan. Gözleri fener üzere her haksızlıkta orada. Ne yaşanırsa kaydediyor. Bellek oluşturuyor. Şimdi 28 yaşında. Cezaevlerinde katledinlen iki tutuklunun cenazesini takip ederken gözaltına alınıyor. Gerisi biliniyor. Duvardan düştü diyorlar. Evet o denli, devlet duvarından düştü Metin! Azap edilmiş halde. Gazeteci Metin Göktepe’den bahsediyoruz. ‘Evrensel’ bir gazeteciydi. Nerede haksızlık varsa orda olanlardan. Metin ismine Kozmik Gazetesi’nin 25.’sini düzenlediği ödül merasimine katıldım. İşte orada Metin’in yeleğiyle karşılaştım.
YELEĞİN HİKAYESİ
Metin Göktepe’nin arkadaşı Hasret Tutkan ile Metin Göktepe’nin doğum gününde yapılan gazetecilik ödül merasiminde tesadüfen karşılaştık. Beşiktaş Akatlar Kültür Merkezi’nde yapılan merasimde mükafatlar verildikten sonra anne Fadime Göktepe’nin Metin için pasta keseceği anonsu yapıldı. Akabinde herkes oraya davet edildiği sırada bir hareketlilik yaşandı. O sırada gözyaşları içinde bir bayanın Fadime anneye yaklaştığını gördüm. Elinde tuttuğu yeleği Fadime anneye uzattı. Yelek, Metin Göktepe’nin üzerinden çıkarmadığı meşhur yelekti. Haki yeşili yeleği annesine verirken gözyaşlarını tutamayan Hasret Tutkan, anne Fadime’ye bu yeleğin onun çocuğuna ilişkin olduğunu ve yıllardır onun için sakladığını söylüyordu. Gözlerinde çocuğuna ilişkin bir şeyi almanın memnunluğunu yaşayan anne Fadime, çocuğunun arkadaşına teşekkür ediyor, bir yandan da yeleği kucaklıyordu. Bu kısa görüşme biter bitmez Hasret Tutkan’ın yanına gidiyorum. Hala gözyaşlarına hakim olamıyor, konuşmak istiyorum lakin duygusal anlar yaşadığı için ikna etmek kolay olmuyor.
‘BİR KUMAŞTAN FAZLASI’
Yeleğin öyküsünü merak ediyorum, kendimi tanıtıyorum ve çok kısa bir sohbetten sonra konuşmaya ikna ediyorum. Yeleği daima çok sevdiğini ve Metin’e çok yakıştırdığını lisana getiren Tutkan: “Ben Metin’in lise arkadaşıyla evliydim, daha evvelden Evrensel’de birinci çalışmaya başladığı vakit çok yakın oturuyorduk. O yüzden bilhassa son devirde çok sık görüşüyorduk. Bize çaya, kahveye geliyordu. Daima bir ortaya geldiğimizde o yelek için çekişiyorduk. Bir gün ay lanet olsun al senin olsun diyerek yeleği bana verdi. O vakit için rastgele bir arkadaşınızın üzerinde beğendiğiniz bir şeydi o. Bu türlü özel bir durum değildi ki. Arkadaşlar ortasında o senin bir şeyini alır sen onun bir şeyini alırdın, öyleydi. Yeleğini çok beğeniyordum ve çok seviyorum diye vermişti. Yeleği verdiği vakit o kadar özel bir şey değildi o vakitler. Gazeteci yeleği. O vakit her hangi bir yelekti. Sonra tabi Metin’in yeleği olunca diğer oldu. O yelek bir kumaş olmaktan çok daha fazlası oldu.”
‘HİÇ YIKAMADIM’
Yıllardır bu anı beklediğini söyleyen Tutkan, “Hiç yıkamadım, poşet içerisinde sakladım. Tahminen biraz kokusu kalmıştır, anısı da olduğu için annesine vermek istedim. Bütün fotoğraflarda üzerinde olan bu yelekti” diyor. Ekranda siyah beyaz fotoğrafı olan Metin Göktepe’yi göstererek, “Şurada üzerindeki yelek, işte annesi verdiğim yelek” diyor.
’26 YILDIR SAKLIYORUM’
Yeleği annesine vermeye çok güç karar verdiğini söyleyen Tutkan, “Meryem hanım (Metin’in kardeşi) aradı nihayet ben ona ulaşmaya cüret edebildim. Onunla konuştuğum saatten beri ağlıyorum. Çok uzaktaydık onu almaya gittim, getirdim. Yetişip verdiğim için memnun oldum ancak bir o kadar da hüzünlüyüm. Aslında bunu ben yer yıl düşünüyordum. Metin’in doğum günlerinde daima düşünüyordum ancak annesinin gözlerine bakabilecek cüretim yoktu. Yıllardır o günleri daima ağlayarak geçiriyordum fakat veremiyordum. Lakin bir yandan da annesinde olması gereken bir şey, bende değil diye düşünüyordum. 26 yıldır yeleği saklıyorum” diye anlatıyor.
METİN’İN BİRİNCİ TATİLİ
Metin Göktepe ile unutamadığı anılarını da merak ediyorum. Tabi ki sorularım var lakin bu kadar duygusal bir anda onu daha fazla zorlamaya da çekiniyorum. Fakat merakım ağır basıyor, müsaade alarak unutamadığı anısının olup olmadığını soruyorum. Anlatıyor: “Antalya’ya tatile gitmek üzere yola çıktık. Ve Kütahya’ya filan geldik yani yolun yarısındayız. Metin hayatında birinci kere tatile çıkıyordu. Ve o tatil yolunun daha başındayız. Sonra alarmı çalmaya başladı yolda. Baktı, ‘haber gelmiş ya dönüyoruz ya beni burada indiriyorsunuz’ dedi. Kütahya’dayız aslında, 4 saat yol gelmişiz geri gitmen 4 saat sürecek yetişemezsin dedik. Yolun sonuna kadar, ‘beni orada indirmediniz’ diye söylendi. Ve bu birinci tatiline çıkan bir insan. Her sabah bütün gazeteleri okuduktan sonra güne başlardı. Bu türlü benim de hayatımın en değişik tatiliydi.”
‘SON KONUŞMAMIZMIŞ O’
Son görüşmelerine dair de konuşan Tutkan, “Gözaltına alındığı son olayda ben o vakit bir bankada çalışıyordum. Habere giderken sabah aradı ‘gelsene kız, habere gidiyorum’ dedi. O benden birkaç yaş büyük lakin sahiden kardeşim üzereydi. Haydi müsaade al da gel habere gidelim seninle dedi. Dedim ben bankada çalışıyorum bir hafta evvelden falan müsaade almak için haber vermem gerekiyor, neredeyse, ben senin üzere boş gezenin boş kalfası değilim diye konuştuk, şakalaştık falan. Sonra ‘iyi tamam ben habere gidip geleyim ararım seni’ dedi. Son konuşmamızmış o” diyor.
Metin’in o yeleği artık her hakikat peşinde koşan gazetecinin üzerinde. O yelek, Apê Musa’nın kalemi, Hrant Dink’in delik ayakkabısı… Bir eşyadan çok bir ruhu giyinmeyi anlatıyor… (Kaynak)
